Sekcja szopki
Muzeum Szopek w Gandino, zainaugurowane w Boże Narodzenie 1988 roku, zajmuje sześć pomieszczeń na pierwszym i drugim piętrze XVII-wiecznego budynku dawnej szkoły podstawowej.
Na wystawie znajduje się około 600 szopek, reprezentujących ponad 60 krajów, a także obrazy o tematyce Narodzenia Pańskiego i różne meble sakralne.
Kolekcja nosi imię św. Jana Pawła II, którego cenne zucchetto lub solideo jest również przechowywane w muzeum i który podarował brazylijską szopkę.
Znajdują się tu dzieła znanych artystów hiszpańskich, francuskich i włoskich oraz nieznanych rzeźbiarzy afrykańskich i latynoamerykańskich.
Materiały są najbardziej zróżnicowane: od tradycyjnego drewna, dmuchanego szkła, ceramiki, kości słoniowej, bambusa, suszonych skórek owoców tropikalnych po liście kukurydzy.
Sekcja tekstylna
Otwarta w latach 90-tych XX wieku, mieści się w tym samym budynku co Szopka. Jest to kolekcja przedmiotów i sprzętu, które tworzyły historię gospodarki doliny Gandino, która opierała swoje fortuny na przemyśle tekstylnym. Zajmuje kilka pomieszczeń na parterze i część zewnętrznego portyku, gdzie przechowywany jest największy sprzęt, w tym – maszyna do gazyfikacji ostu warzywnego (używana do produkcji tak zwanej “pannilany”, z której słynie Valle Gandino) – follo (maszyna używana do ujędrniania i zagęszczania tkanin wełnianych) – (częściowy) stojak do suszenia znany jako “ciodera”.
W innych pomieszczeniach eksponowane i zachowane są mniejsze przedmioty, które również były wykorzystywane na różnych etapach obróbki tkanin: – prasa ręczna – niektóre wagi – krosno żakardowe (obsługiwane za pomocą perforowanych kart, które z góry określały wzór tkaniny) wraz z narzędziem do perforowania i przygotowywania kart – maszyna do podwajania (do składania tkaniny) – maszyna do obszywania – łucznicy – próbki wyprodukowanych tkanin.
Istnieją również niewielkie rekonstrukcje farbiarni i suszarni, dużej infrastruktury, która obecnie zniknęła.