Wzdłuż malowniczej trasy, która wspina się z dzielnicy Longuelo do Borgo Canale, między dwiema wspaniałymi kotlinami Bergamasque, Astino i Conca d’Oro, po drodze natkniesz się na mały kościół San Martino della Pigrizia.Wbrew pozorom San Martino nie ma nic wspólnego z lenistwem, wręcz przeciwnie!
Nazwa tego miejsca wywodzi się z kwestii czysto geograficznej: część ziemi po stronie Valle d’Astino, w przeciwieństwie do Conca d’Oro, jest z natury mniej narażona na działanie promieni słonecznych i z tego powodu uprawa na tym obszarze przebiega wolniej.
Z biegiem czasu miejscowi zaczęli nadawać tej części ziemi przydomek “leniwy”, podkreślając jej “leniwy” charakter.
Kościół, który dotarł do naszych czasów z IX wieku nie bez kilku zmian, ma główne wejście z brązu, na którym wyrzeźbiono dwóch świętych patronów, świętego Marcina i Matkę Bożą Czystości, oraz małą górną lunetę, która uzupełnia łukową fasadę.
Z boku małe kamienne schody prowadzą do drugorzędnych drzwi wejściowych.
Są one również wykonane z brązu i przedstawiają historię małego kościoła.
Wnętrze składa się z jednej prostokątnej nawy podzielonej na trzy przęsła dwoma murowanymi łukami, nad którymi rozchodzą się dwie połacie odsłoniętego dachu.
Prezbiterium składa się z bardzo prostej kaplicy przykrytej sklepieniem kolebkowym z szeregiem dzieł przedstawiających Madonnę z Dzieciątkiem oraz świętych Marcina, Jana Chrzciciela, Karola i Antoniego Padewskiego w centrum.
Skład San Martino
Niedaleko kościoła, w kierunku Górnego Miasta, znajdują się schody San Martino, które łączą via Borgo Canale i via San Martino della Pigrizia.
Jest to krótki odcinek początkowo składający się ze stopni, który po kilku metrach staje się wzniesieniem na bruku prowadzącym do bram Bergamo Alta.
Podczas wspinaczki napotkasz również sugestywne schody Scorlazzino i Scorlazzone, które prowadzą do zamku San Vigilio, oferując wyjątkowy panoramiczny widok.