Czy wiesz, że słynny XVI-wieczny artysta Lorenzo Lotto mieszkał w “Casa del Vicario” obok tego kościoła?
Mieszkanie jest obecnie częściowo włączone do pobliskiego pensjonatu sióstr Orsoline; również ze względu na tę bliskość wenecki mistrz stworzył wspaniałe dzieła w San Michele al Pozzo bianco, w tym cykl fresków ze scenami z życia Maryi, namalowany w 1525 roku w lewej kaplicy bocznej.
Ten kościół jest prawdziwym skarbem dla miłośników sztuki: zawiera jedne z najstarszych fresków w prowincji Bergamo i jest wyjątkową lekcją historii lokalnego malarstwa, od bardzo wczesnego XIII wieku do końca XVI wieku.
Okrągły kamień umieszczony dziś na cmentarzu kościelnym wskazuje miejsce, w którym niegdyś znajdowało się ujście starożytnej białej studni, od której pochodzi nazwa kościoła.
Kościół pochodzi z epoki Longobardów, ale był kilkakrotnie odnawiany w kolejnych stuleciach, aż do fasady wykonanej w 1915 roku z żywego kamienia.
Z oryginalnej konstrukcji zachowała się prawdopodobnie tylko część krypty, ściana zewnętrzna i niewiele innych elementów; reszta została przebudowana w XV wieku.
Renowacje przeprowadzone w latach 40. XX wieku ujawniły obecność dzieł różnych artystów z wczesnego średniowiecza, o absolutnej wartości, nawet jeśli czasami fragmentarycznych; dowodem na istnienie starszego kościoła pod XV-wiecznymi ramami obecnego były malowidła z 1200 roku, a być może nawet wcześniejsze, o wyraźnie bizantyjskim charakterze.
Plan budynku jest prostokątny, z ciekawym obwodem, który nie jest idealnie regularny.
Wewnątrz znajdują się trzy kaplice: do środkowej wchodzi się po trzech stopniach, a przez dwa małe okienka z boku można zajrzeć do krypty poniżej, do której prowadzą schody w drugim przęśle kościoła, po lewej stronie.
