Monumentalny kompleks Kościół i klasztor Grobu Świętego, starożytny klasztor Vallombrosian założony w 1107 roku, znajduje się w przyjemnej dolinie Valle d’Astino.
Kościół został konsekrowany dekadę po założeniu kongregacji, w 1117 roku.
Pierwsza rozbudowa miała miejsce wraz z budową Kaplica Grobu Świętego (1500 r.), a od około 1540 r. do końca stulecia kościół był odnawiany i odnawiany w swoich dekoracjach dzięki cyklom fresków malarzy Cristoforo Baschenisa Staregolub i Giovan Battista Guarinoniobecnie częściowo odzyskane dzięki niedawnej renowacji.
Nowe wyposażenie i struktury, takie jak zakrystia, dzwonnica i dzisiejsze głębokie prezbiterium, zostały również zbudowane w tym okresie, aby spełnić wymagania Soboru Trydenckiego.
Dekoracyjne aktualizacje i ulepszenia trwały przez cały XVII wiek, a na początku XVIII wieku potrzeba dostosowania do późnego baroku doprowadziła do zamówienia większej liczby fresków, wyszukanych sztukaterii i płócien.
Wśród artystów, którzy pracowali w kościele są Giuseppe Brina, Bernardo Sanz, Antonio Cifrondi e Andrea Pelli.
Wraz z drugą połową XVIII wieku rozpoczął się upadek zakonu Vallombrosiana, którego kulminacją była napoleońska kasata w 1797 roku.
Budynek przestał pełnić funkcje religijne, a w latach 1832-1892 został przekształcony w przytułek, stając się spółka zależna szpitala Maggiore Bergamo.
Później był kościołem filialnym parafii Longuelo, ale sprzedaż kościoła i klasztoru osobom prywatnym (1923) poważnie ograniczyła jego publiczne wykorzystanie, zachęcając do jego opuszczenia i degradacji.
Musimy poczekać do 2007 roku, aby zobaczyć, jak kompleks rozpoczyna proces odrodzeniaW tym roku został on zakupiony przez Kongregację Misericordia Maggiore, która przywróciła dawny klasztor Astino i jego kościół zarówno do kultu religijnego, jak i użytku publicznego.
Pod względem architektonicznym, kościół Grobu Pańskiego ma charakterystyczną strukturę krzyżową (plan z pojedynczą nawą zakończoną transeptem), zmodyfikowaną przez dodanie głębokiego prezbiterium w okresie renesansu.
Wewnątrz znajdują się nie jeden, ale trzy ołtarze: ołtarz główny, w nieco podwyższonej pozycji, a następnie ołtarz św.ołtarz św. Marcina e ołtarz Ewangelistówoba pochodzą sprzed 1140 roku.