Spacerując wzdłuż centralnej Via Tasso w dolnym Bergamo, trudno jest pozostać niewzruszonym przed rustykalną fasadą tego kościoła, zdominowaną przez imponującą rzeźbę z brązu przedstawiającą zstąpienie Ducha Świętego nad cmentarzem kościelnym.
Pierwotna struktura budynku była częścią XIV-wiecznego kompleksu klasztornego: pragnienie dużej grupy bogatych XVI-wiecznych kupców, aby potwierdzić swój status społeczny już nie tylko poprzez pałace, ale także poprzez kościół, głęboko go przekształciło.
Renowacja kościoła była bardzo skomplikowana i pracowało nad nią dwóch głównych architektów z Bergamo w różnych okresach: Pietro Isabello w XVI wieku i Gian Battista Caniana w XVIII wieku.
Przy wejściu wita nas imponująca nawa z pięcioma kaplicami po każdej stronie: w czwartej po prawej stronie nie można przegapić wspaniałego ołtarza (olej na panelu) autorstwa włoskiego mistrza renesansu Lorenzo Lotto, “Madonna z Dzieciątkiem, św. Katarzyna Aleksandryjska, św. Augustyn, św. Sebastian i św. Antoni Opat”, z 1521 roku.
Ołtarz Lotto jest z pewnością najcenniejszym dziełem w kościele, z którego można podziwiać jasne niebo z kłębiastymi chmurami i aniołami otaczającymi gołębicę Ducha Świętego.
W majestatycznym i imponującym układzie postaci można rozpoznać odniesienie do malarstwa wielkiego renesansowego artysty Rafaela Sanzio, który wykonał również freski w salach watykańskich.
Można urządzić sobie małe “polowanie na wieki”, obserwując kompozytową fasadę, która nigdy nie została ukończona: kamienna podstawa, małe centralne okno rozetowe (element dekoracyjny w formie okrągłego okna stosowany na fasadach kościołów romańskich i gotyckich) i zamurowane okno po prawej stronie pochodzą z XIV wieku; po lewej stronie kamienne mocowanie muru należy do XVI wieku, podczas gdy dwie nisze i portal pochodzą z XVIII wieku.