Roggia Curna jest częścią złożonego systemu irygacyjnego Bergamo, opracowanego zarówno w mieście, jak i na terytorium prowincji.Historia rowów irygacyjnych w Bergamo jest długa: ich obecność okazała się konieczna już w czasach starożytnych ze względu na specyficzną hydrografię Bergamo, które nigdy nie miało naturalnego cieku wodnego wystarczająco blisko, aby zaspokoić swoje potrzeby i dlatego musiało zaplanować przekierowanie źródeł z bardziej odległych miejsc.
Kanały zbudowane w tym celu stały się decydujące dla rozwoju miasta, wpływając również na jego układ urbanistyczny.
Podobnie jak Roggia Colleonesca, model Roggia Curna wywodzi się z Roggia Morlana, zbudowanej w XII wieku.
Wyłożona wspaniałymi platanami i olchami, przecina równinę Astino, tworząc duży łuk między polami uprawnymi, choć dziś nie służy już do ich nawadniania, ale raczej do odprowadzania nadmiaru wody deszczowej spływającej ze wzgórz.
Jego pierwotny projekt został opracowany przez benedyktynów z Astino (ok. 1100 r.) w celu doprowadzenia wód rzeki Serio do pól na zachodzie: Mozzo, Curno, Treviolo i San Pietro.
Został on wznowiony i ulepszony w 1475 roku na polecenie Bartolomeo Colleoniego, który chciał uczynić system irygacyjny bardziej wydajnym, aby zwiększyć rentowność swoich posiadłości. Kanał irygacyjny ma zatem ponad 500 lat i jest ważnym świadectwem historycznym i krajobrazowym miasta.
Jego obecność pozostawiła ślady nie tylko w dolinie Astino.
Na Via Sant’Alessandro w Bergamo, zaraz za skrzyżowaniem z Via Borfuro, można zobaczyć parę wygrawerowanych płyt na chodniku, wskazujących miejsce, w którym kiedyś płynął kanał.
Z kolei w Curno nadal działa starożytny młyn, zbudowany wzdłuż końcowego odcinka kanału i zasilany wodami kanału do lat sześćdziesiątych XX wieku.
Obecnie Roggia Curna stanowi w swoim dolnym biegu prawdziwy korytarz ekologiczny bogaty w trzciny, lokalną faunę i florę.
Naturalnie wymaga okresowej konserwacji, aby uniknąć naturalnego zamulenia.
Niedaleko znajduje się klasztor Astino, Dolina Bioróżnorodności i Scaletta di Ripa Pasqualina, która wspina się po zboczu wzgórza, aby dotrzeć do obszaru Via San Martino della Pigrizia i pięknego Borgo Canale, gdzie urodził się Gaetano Donizetti.
Obecnie rów irygacyjny jest utrzymywany w eksploatacji i okresowo rekultywowany przez Consorzio di Bonifica della Media Pianura Bergamasca, podmiot prawa publicznego, którego powstanie datuje się na rok 1955.