Między Bergamo a Bazyliką Santa Maria Maggiore istnieje głęboka i starożytna więź, która wynika z wyjątkowych warunków jej budowy.
Historia bazyliki Najświętszej Maryi Panny Większej
Na początku 1100 roku straszliwa epidemia dżumy rozprzestrzenia się po Europie, powodując śmierć i spustoszenie. Mieszkańcy Bergamo postanawiają poprosić Madonnę o pomoc: jeśli ochroni ich przed zarazą, poświęcą jej kościół w podzięce. Ponieważ mieszkańcy Bergamo są ludźmi dotrzymującymi słowa, w 1137 roku wypełniają swoje przyrzeczenie i budują bazylikę Santa Maria Maggiore na Piazza del Duomo w Górnym Mieście. Dokonali tego z wielkim rozmachem: kościół natychmiast ujawnił swój splendor i był dalej upiększany przez kolejne stulecia. Freski, stiuki, gobeliny i drewniane inkrustacje oparte na projekcie słynnego artysty Lorenzo Lotto zdobią dziś wnętrze budynku. W Santa Maria Maggiore znajduje się również pomnik pogrzebowy Gaetano Donizettiego, słynnego kompozytora, symbolu i rzecznika Bergamo na świecie.
Bazylika jest wyjątkowa, ponieważ charakteryzuje się brakiem centralnego wejścia i fasady, która tworzy jedną ścianę z sąsiednim budynkiem. Cztery wejścia do kościoła są w rzeczywistości wejściami bocznymi. U podstawy XIV-wiecznych protirów (małych portyków umieszczonych w celu ochrony i zakrycia głównego wejścia do kościoła) autorstwa Giovanniego da Campione, cztery czerwono-białe marmurowe lwy beznamiętnie i majestatycznie strzegą północnego i południowego wejścia. Strona północna otwiera się na Piazza Duomobrama znana jako czerwone lwy; strona południowa, z drugiej strony, otwiera się na Piazza Rosate z bramą znaną jako białe lwy. Różne kolory wynikają z rodzaju użytego marmuru: marmur Verona dla czerwonych i marmur Candoglia (w piemonckim Val d’Ossola) dla białych. Nawet wybrane miejsce nie jest przypadkowe: zawsze uważane za święte, już w czasach rzymskich mieściło pogańską świątynię, później zniszczoną, poświęconą bogini Clemenza, aw VIII wieku zbudowano tam kolejny kościół poświęcony Dziewicy.
Ciekawostki
Pomiędzy dwiema bramami po północnej stronie, w murze osadzone są starożytne miary obowiązujące w Bergamo w okresie średniowiecza: Capitium Comunis Pergami (zastrzeżenie – 2,63 metra) i Brachium (ramię – 53,1 cm), do których odnosili się tkacze i kupcy podczas prowadzenia interesów.