Położona w Città Bassa, naprzeciwko siedziby Banku Włoch, świątynia jest miejscem kultu społeczności protestanckiej Bergamo.
Został zbudowany w drugiej połowie XIX wieku według projektu architekta Giacomo Frizzoni.
L’inaugurazione ebbe luogo – come ricorda l’iscrizione nell’atrio – il 30 aprile 1876.
Nasceva così il secondo luogo di culto protestante della Lombardia, secondo solo a quello di Milano.
W momencie wmurowania ostatniego kamienia Wspólnota Reformowana w Bergamo miała zaledwie sześćdziesiąt dziewięć lat.
Została oficjalnie założona w epoce napoleońskiej (1807 r.) przez grupę protestanckich kupców i przedsiębiorców, szwajcarskiego pochodzenia, podobnie jak większość reformowanych założonych w mieście; najwybitniejsi z nich byli również finansistami świątyni, poprzez darowizny gruntowe lub pieniężne.
Tak było w przypadku rodziny Frizzoni, która zaoferowała działkę, na której dziś stoi budynek; stare druki i obrazy pokazują, że budynek był pierwotnie otoczony łąkami i gajami, również należącymi do Palazzo Frizzoni.
Styl świątyni jest neorenesansowy z silnymi odniesieniami do stylu romańskiego i dzieł Boniforte Solariego (XV wiek) w czystych liniach architektury i w użyciu materiałów typowych dla tradycji lombardzkiej: terakoty na ścianach i kamienia na elementach rzeźbiarskich.
Fasada jest dwuspadowa, ozdobiona małymi łukami, pilastrami i delikatną przemianą odcieni cegły; wejście znajduje się pośrodku dolnego przęsła i jest zwieńczone okrągłymi łukami, podobnie jak dwa boczne okna.
We wnętrzu znajduje się drewniana ambona, cenna marmurowa chrzcielnica i organy Lingiardi z Pawii, umieszczone na wewnętrznej loggii nad wejściem.
Absydę zdobią trzy polichromowane witraże przedstawiające zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa oraz apostołów Pawła i Jana.
Świątynia jest zarządzana przez wspólnotę protestancką w Bergamo jako część Protestanckiego Centrum Kultury, wraz z Archiwum i Biblioteką Girolamo Zanchi, znajdującymi się przy Via Tasso.