Zamek Lurano, przez wieki rezydencja hrabiów Secco Suardo, niegdyś prawdziwa ufortyfikowana wioska ze względu na bliskość Fosso Bergamasco, dziś prezentuje się jako przegubowa grupa budynków rozwiniętych wokół wewnętrznego dziedzińca.
W XVII-wiecznej kaplicy arystokratycznej zachowały się starożytne nagrobki, a w ogrodzie, który w XVIII wieku stał się ogrodem botanicznym, zachowały się rzadkie gatunki drzew.
Znajduje się tu Centrum Studiów i Badań nad Renowacją “Giovanni Secco Suardo” z biblioteką i bazą danych Narodowego Archiwum Historycznego Włoskich Restauratorów.