Profil łuku wskazuje na XIX-wieczny charakter neoklasycystyczny.
Pod kamienną okładziną można jednak dostrzec starszą strukturę architektoniczną, a mianowicie układ tylnej komory zbiorczej typowy dla średniowiecznych fontann.
Była ona zasilana przez akwedukt Prato Baglioni, który zasilał również pobliską fontannę przy Via Osmano.
Idąc w górę Via Porta Dipinta w kierunku kościoła S. Michele, kilka metrów od fontanny, można znaleźć okrągły właz, który wskazuje dokładną lokalizację starożytnej Pozzo Bianco (Biała Studnia), nazwanej tak prawdopodobnie ze względu na użycie lokalnego marmuru z pobliskich kamieniołomów Zandobbio.