Założony jako wiejski dom, a może wcześniej jako miejsce ufortyfikowane, nadal ma podwójny aspekt XVIII-wiecznego ośrodka wypoczynkowego i starego gospodarstwa ze stajniami, piwnicami na wino i stajniami wokół rustykalnego dziedzińca z widokiem na stary dom z portykiem i loggiami z pozostałościami średniowiecznych świętych fresków.
Pałac dominikalny został odrestaurowany w latach 1855-1858 przez architekta Giacomo Bianconiego, który pozostawił stonowany i zasadniczy wygląd zewnętrzny, wyraźnie kontrastujący z przepychem dekoracji wnętrz: na dolnym piętrze sale charakteryzują się sklepieniami pawilonowymi ozdobionymi przez Scrosatiego ornamentalnymi motywami draperii, kamieniami szlachetnymi, medalionami z postaciami lub scenami rodzajowymi, ramami z bukolicznymi krajobrazami, instrumentami muzycznymi i puttami.
Meble, przedmioty i portrety z różnych epok zdobiące ściany są przypisywane rodzinie Finardi, która nadal mieszka w willi otoczonej dużym parkiem ze stuletnimi drzewami.