W 1522 roku, kiedy wojska francuskie groziły zdobyciem i splądrowaniem Treviglio, miasta na równinie Bergamo, miało miejsce cudowne wydarzenie. cudowne wydarzenieobraz Madonny z Dzieciątkiemnamalowany na ścianie małej dzwonnicy w niewielkim kościele klasztoru augustianów zaczął ociekać łzami. zaczęły płynąć łzy.
Francuski generał Odet de Foix, stojąc przed cudownym obrazem, odłożył hełm i miecz, podobnie jak jego żołnierze.
W ten sposób Treviglio zostało oszczędzone przed grabieżą i zniszczeniem
Od tego roku ostatni dzień lutego jest uroczystym świętem dla wszystkich mieszkańców Treviglio.
Około sześćdziesiąt lat po cudzie, w 1583 roku, na polecenie św. Karola Boromeusza, rozpoczęła się procedura uwierzytelniania, która została zakończona w 1591 roku, kiedy to podjęto decyzję o budowie sanktuarium.
Budowa rozpoczęła się trzy lata później, w oparciu o projekt architekta Tolomeo Rinaldiego.
W 1619 r. zaufany architekt Karola Boromeusza przeciął ścianę dzwonnicy małego kościoła klasztoru augustianów, na której namalowano cudowny wizerunek Madonny i zainstalowano go w nowym sanktuarium.
Od tego czasu sanktuarium jest miejscem pielgrzymek.
Upamiętnienia
Zgodnie z tradycją, każdego roku, wieczorem 27 lutegopodczas mszy świętej obraz Matki Bożej jest zasłoniętyaby zaświadczyć o udręce tej starożytnej nocy w 1522 roku, kiedy armia była gotowa zniszczyć miasto.
Następnego dnia, o godzinie 8 rano, podczas najbardziej uroczystej Mszy, zwanej “cudowną” zwykle przed Arcybiskupem, Obraz jest odsłaniany przy śpiewie Te Deum.
Jest to doświadczenie o ogromnym wpływie emocjonalnym.
W sanktuarium w Treviglio znajdują się cenne dzieła sztuki: ciekawostką jest, że w dekoracjach przedstawiono ponad tysiąc aniołów.
Te, wraz ze złotymi dekoracjami, zwiastują obiecany raj zbawienia, możliwy dzięki cudowi wiary.
Struktura architektoniczna przypomina również drogę wierzącego od nawrócenia przez chrzest do zmartwychwstania w Chrystusie.
Idealna ścieżka, która zachęca do nawrócenia serca.
W sanktuarium znajdują się organy zbudowane przez rodzinę Serassisłynnych mistrzów budowy organów.
Sanktuarium jest częścią wschodniego skrzydła Drogi św. Augustyna.