Pałac Polli Stoppani został zbudowany około 1500 roku według projektu Pietro Isabello i odnowiony w 1700 roku.
Następnie został zakupiony przez Vittorio Polli w 1960 roku jako rezydencja rodzinna.
W 1962 roku, w oparciu o projekt architekta Sandro Angeliniego, przeszedł renowację, która wzmocniła jego unikalne cechy, takie jak fakt, że spoczywał bezpośrednio na skale Città Alta, jednocześnie czyniąc go zdatnym do zamieszkania w stanie, w jakim pozostał do śmierci właścicieli.
W 2009 roku pani Anna Maria Stoppani zdecydowała, że budynek powinien zostać wykorzystany jako siedziba Fundacji Polli Stoppani, organizacji charytatywnej, która działa na rzecz wspierania ludzi (ze szczególnym uwzględnieniem osób starszych, kobiet, dzieci i rodzin w trudnej sytuacji), a także promowania kultury, zarówno w zakresie odzyskiwania lokalnego dziedzictwa historyczno-artystycznego, jak i podnoszenia świadomości społecznej, oraz wspierania Muzeum Doliny, Fondazione Polli Stoppani ONLUS w Zogno, pierwszego zobowiązania charytatywnego rozpoczętego przez założycieli w 1979 roku.
W 2016 r. Fundacja zleciła rozpoczęcie prac remontowych w budynku, które zajęły ponad półtora roku, aby przywrócić strukturę do stanu, w którym mogłaby służyć celom Fundacji.
Front Palazzo Polli Stoppani ma cztery kondygnacje naziemne; na parterze, pod dużą kamienną archiwoltą, znajduje się fontanna, która jest równoważona po lewej stronie przez hol wejściowy.
Stąd niezwykłe schody w kształcie litery Z prowadzą na wiszący dziedziniec.
Odwiedzających, którzy przekraczają bramę, wita miedziane słońce wykonane według projektu Sandro Angeliniego techniką płatków złota i zawieszone nad dawną średniowieczną fontanną.
Na dziedzińcu na pierwszym piętrze znajduje się fontanna z napisem “Ottima cosa è l’acqua” (“Wspaniałą rzeczą jest woda”), otoczona z trzech stron dziesięcioma kolumnami pietra serena.
Każde piętro zajmuje powierzchnię 400 metrów kwadratowych.
Pierwsze piętro, które otwiera się na sale z sufitami pokrytymi XVIII-wiecznymi freskami, jest przeznaczone na wystawy czasowe, podczas gdy na drugim piętrze znajduje się cenna prywatna kolekcja podarowana przez samych założycieli z dziełami od XIV do XIX wieku i kilkoma XVI-wiecznymi drewnianymi rzeźbami.
Na trzecim piętrze mieszkali właściciele: znajduje się tam salon zdominowany przez duży kominek, długi stół, przy którym założyciele jadali posiłki ze swoimi krewnymi i przyjaciółmi, kilka nisz w ścianach, które wydają się być stworzone do przechowywania dzieł sztuki.
Dziś mieści się tu instytucjonalna i operacyjna siedziba Fundacji.