To właśnie architekt mediolańskiej katedry, Gerolamo Quadrio, zaprojektował trzy zakrystie w bazylice San Martino.
Rzadki kunszt i ekspresyjna siła charakteryzują wszystkie pokoje: wchodząc do pierwszego z nich bezpośrednio z kościoła, natychmiast zostaniesz przytłoczony kaskadą XVIII-wiecznych sztukaterii i fresków, gęstych i zbędnych dekoracji oraz inkrustacji i rzeźb rodzin Fantoni i Caniana, dwóch wielkich rodzin artystów tamtych czasów.
Tematyka motywów zdobniczych jest różnorodna: od epizodów ewangelicznych i historii z Nowego i Starego Testamentu, przez cherubiny, maski, dekoracje roślinne, takie jak splecione gałęzie, owoce i liście, aż po idylliczne krajobrazy.
Czas spędzony na ich podziwianiu z pewnością nie będzie stracony!
Na tablicy przy wejściu do drugiej zakrystii widnieje napis “SACRA DECENT SACROS, SACRIS PENETRALIA PANDO SACRUM NON SACER HAUT TENTET INIRE LOCUM” (“Święte miejsca odpowiadają świętym ludziom. Tym, którzy są święci, ujawniam zarezerwowane miejsce. Kto nie jest święty, nie odważy się wejść do świętego miejsca”).
Pokój był w rzeczywistości przeznaczony tylko dla kapłanów: wyrażenie to brzmi jednak również jak ogólne wezwanie do oczyszczenia się z grzechów przed wejściem do miejsc tak pięknych, że wydają się boskie.
Czy jesteś gotowy?
Plan piętra zakrystii ma kształt odwróconej litery L: pierwsza zakrystia otwiera się na krótszym boku, druga znajduje się na styku dwóch segmentów, a trzecia biegnie wzdłuż dłuższego boku, łącząc się z Muzeum Sztuki Sakralnej.
Dekoracje i wyposażenie trzech zakrystii zostały ukończone w nieco ponad piętnaście lat, ale stylistyczne sugestie trzech pomieszczeń wydają się bardzo różne, świadcząc o naprzemienności dwóch epok artystycznych i historycznych: od barokowego akcentu do rokokowej świeckości.
Pierwsza zakrystia jest prostokątna: wzrok przyciągają trzy nisze dzielące ściany i mieszczące sześć dużych wbudowanych szafek wykonanych przez Fantoniego.
Z kolei w drugiej zakrystii uderza misterna intarsja klęczników i skrzyń do przechowywania szat kapłańskich.
Wreszcie, w trzeciej zakrystii znajduje się skrzynia z oparciem, które powtarza się nie mniej niż czterdzieści razy: spróbuj je policzyć!